తెల్లారింది,
పక్షుల కిల కిల రావం వినపడలేదు
సూర్యుడి తొలికిరణం తాకలేదు
కాని అలారం కూత ఆగలేదు
మళ్ళీ పరుపులు వీడి పరుగులతో
అరుపులు కూడిన ఉరుకులతో మొదలయ్యింది ఉదయం...
ఆఫీసులో రెండు పూటలా రెక్కలు తెగేలా పని
రెండు చేతులా లెక్కలేని మనీ
రెండు మెతుకులు తినలేని శని
ఇంతలో సాయంత్రం,
మళ్ళీవంతెన దాటిన వరదలా
అడవిన ఆగని దానావలంలా
జాతర నుండి గూటికి పయనం
అక్కడితో ఆగని కూటి సమరం
రాత్రివేళ,
చల్లని గాలిలో, మెత్తటి పరుపులో విశ్రమించుటకు మూసిన నయనం..
చీకటి ధ్వనికి రేపటి పనికికలవరంతో కనుమరుగైన శయనం
ఇదే నా జీవితం!!!
ఇదేనా జీవితం!!!
Saturday, October 07, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Nishantjee. Great poetry.
Post a Comment